Ze voelen zich niet beperkt door maatschappelijke verwachtingen of door mensen in hun omgeving die zich hardop afvragen: dat is toch saai helemaal alleen op vakantie!?
Zoals een frequent solo reiziger eens zei: De tegenslagen in mijn leven, onder andere een trieste scheiding en het verlies van een dierbare, hebben ervoor gezorgd dat ik anders in het leven sta. Ik leef nu en het gaat steeds sneller voorbij, ik wil graag genieten van het leven! Natuurlijk zou ik dat (soms) ook willen delen met een partner, alleen zolang deze er nog niet is, laat ik de tijd niet voorbij gaan in treurnis. Ik geniet en ben enthousiast over mijn leven en vakanties! De plaatsen die ik bezoek, de mensen die ik ontmoet, dat alles is voor mij van grote waarde, de vreugde en de belevenissen staan allemaal in mijn geheugen gegrift en die koester ik in mijn hart. Wat ik vaak ervaar is dat mensen komen met de vraag of alleen op vakantie niet saai is. Ja, dat vond ik vroeger denk ik zelf ook, ik vind het jammer dat ik vroeger het lef niet had om alleen te reizen, maar goed, ik ben blij dat ik nu wel weet hoe verrijkend het is. Ik weet ook dat ik liever alleen ga dan met iemand die zichzelf niet kan vermaken. Ik ben geen entertainer en wil me vooral vrij voelen en kunnen genieten van de natuur en rust. Ik heb een reismaat die dat volledig begrijpt en samen kunnen wij dan ook van een vakantie genieten. Maar gezien ons werk is het niet altijd mogelijk om samen op vakantie te gaan, eens in de zoveel jaar lukt het, de andere jaren ga ik dus met veel plezier in mijn eentje!